Kontuzje
2K 1 20.04.2019 (ostatnia aktualizacja: 20.04.2019)
Mięśnie grzbietowej powierzchni kości udowej obejmują mięśnie bicepsa, półbłoniastego i półścięgnistego. Ich skręcenia, a także więzadła i ścięgna są częstymi urazami. Zwykle tę patologię rozpoznaje się u sportowców i pracowników biurowych.
Etiologia uszkodzeń
Genesis opiera się na:
- hipotrofia mięśni tylnej powierzchni kości udowej;
- ostre ruchy;
- oddziaływania bezpośrednie i styczne.
© Anatomy-Insider - stock.adobe.com
Objawy nadwyrężenia mięśni
Kompleks objawów różni się w zależności od stopnia nasilenia zmian mięśniowych. Istnieją trzy stopnie rozciągania:
- Występuje łagodny ból. Bez obrzęku.
- Występuje umiarkowany ból. Możliwy jest obrzęk i zasinienie.
- Można określić naderwanie mięśni (często z uszkodzeniem więzadeł i włókien nerwowych). Występuje ból o dużej intensywności. Obrzęk i krwiaki są zlokalizowane na grzbietowej powierzchni uda.
Mogą być również ograniczone zginacze kolana i prostowniki biodra.
Objawy zwichniętego więzadła
Cechuje:
- zespół bólowy o różnym nasileniu;
- ograniczenie zakresu ruchu;
- pojawienie się obrzęku i krwiaków;
- niestabilność stawu biodrowego na tle poważnego uszkodzenia aparatu więzadłowego, w niektórych przypadkach z całkowitym zerwaniem więzadeł (któremu towarzyszy wrażenie kliknięcia).
Metody diagnostyczne i kiedy iść do lekarza
Stan patologiczny rozpoznaje się na podstawie dolegliwości pacjenta oraz danych z badań typowych dla rozciągania. Dzięki diagnostyce różnicowej można wykonać zdjęcie rentgenowskie, USG, TK i MRI.
Pierwsza pomoc i metody leczenia
W ciągu pierwszych 48 godzin po urazie, przy 1-2 stopniach, wskazane jest założenie bandaża kompresyjnego i ograniczenie aktywności ruchowej. Ruch jest możliwy za pomocą laski lub kul. Zalecane są zimne okłady (lód w plastikowej butelce, podkładka rozgrzewająca lub torebka) przez 15-20 minut kilka razy dziennie. Zranioną nogę należy unieść w pozycji uniesionej, najlepiej na wysokości serca. W razie potrzeby stosować NLPZ w postaci tabletek lub maści (diklofenak), leki przeciwbólowe i ośrodkowe środki zwiotczające mięśnie (Midocalm, Baclofen). Po 48 godzinach i gdy zespół bólowy ustąpi, można przejść na terapię ruchową i ERT (pod nadzorem lekarza).
W stopniu 3, przy całkowitym zerwaniu mięśni, nerwów i więzadeł, wskazane jest leczenie chirurgiczne z odbudową uszkodzonych tkanek i szwem. Po wyleczeniu przepisuje się kompleksy terapii ruchowej.
Na początku ćwiczenia są bierne. Z biegiem czasu lista dozwolonych obciążeń się rozszerza. Pacjent może ćwiczyć na symulatorach lub lekko biegać. Wykonując ćwiczenia regeneracyjne pamiętaj, że ruchy powinny być płynne. Ćwiczenia fizjoterapeutyczne można uzupełnić elektroforezą, falą, magnetoterapią, aplikacjami ozokerytu i masażem leczniczym.
Na każdym stopniu rozciągania wskazane jest przyjmowanie multiwitamin lub witamin C, E z grupy B (B1, B2, B6, B12).
Medycyna tradycyjna
Na etapie rehabilitacji można zastosować:
- Kompres cebulowo-cukrowy, na który posieka się główkę cebuli, miesza się ze szczyptą cukru i nakłada na zraniony obszar na 1 godzinę.
- Kompresuj przez noc z mieszanki posiekanych liści kapusty, ziemniaków i miodu.
- Niebiesko-gliniany bandaż na bazie liścia babki lancetowatej. Mieszaninę nakłada się na gazę, którą nakłada się na obszar problemowy i przykrywa plastikową torbą.
Czas regeneracji
Okres rekonwalescencji w przypadku lekkiego lub umiarkowanego rozciągania wynosi około 2-3 tygodni. W przypadku wyraźnego (trzeciego) stopnia pełne wyzdrowienie może zająć sześć miesięcy.
Przy odpowiednim leczeniu powrót do zdrowia jest zakończony. Prognoza jest korzystna.
Zapobieganie
Środki zapobiegawcze sprowadzają się do następujących prostych zasad:
- Przed ciężkimi ćwiczeniami fizycznymi należy rozgrzać mięśnie i je rozciągnąć.
- Obciążenia powinny stopniowo rosnąć.
- Taping może być stosowany jako środek zapobiegawczy podczas ćwiczeń.
- Wychowanie fizyczne powinno być regularne.
- Jeśli czujesz dyskomfort, lepiej przerwać to ćwiczenie.
