Diuretyki to związki o różnej budowie chemicznej, które po spożyciu przyczyniają się do eliminacji płynu. W zależności od grupy farmakologicznej działanie moczopędne wynika z kilku mechanizmów działania.
Diuretyki są najczęściej stosowane w leczeniu chorób układu sercowo-naczyniowego, nerek i innych narządów. Ponadto są używane przez sportowców do szybkiego usuwania płynów i przynoszenia ulgi ciału.
Do czego służą diuretyki?
Diuretyki są stosowane przez sportowców do usuwania płynów z organizmu. Efekt pozwala na zmniejszenie całkowitej objętości krwi w naczyniach. Efekt ten jest stosowany do obniżania ciśnienia krwi u osób z nadciśnieniem. W przewlekłej niewydolności serca dochodzi do osłabienia funkcji pompującej serca i stagnacji w małym i dużym kręgu krążenia krwi. Obraz kliniczny jest reprezentowany przez obrzęk kończyn dolnych i twarzy, pojawienie się duszności i wilgotnego świszczącego oddechu, które są określane przez osłuchiwanie płuc. Przyjmowanie diuretyków pozwala usunąć nadmiar płynów i złagodzić objawy CHF.
Diuretyki osmotyczne i pętlowe są stosowane w resuscytacji w leczeniu i zapobieganiu obrzękom płuc i mózgu.
Diuretyki są również przepisywane jako terapia odtruwająca w przypadku zatrucia solami metali ciężkich, lekami, substancjami odurzającymi i innymi toksynami. Są przepisywane w przypadku rozwoju niewyrównanej marskości wątroby, która charakteryzuje się nadciśnieniem wrotnym. Leki eliminują lub zmniejszają intensywność obrzęku, usuwają płyn z jamy brzusznej przy umiarkowanym wodobrzuszu.
Ważne jest, aby przyjmować leki moczopędne na rzucawkę, stan patologiczny, który rozwija się u kobiet w czasie ciąży lub porodu. Choroba objawia się krytycznym wzrostem ciśnienia krwi, co prowadzi do zespołu konwulsyjnego i zaburzenia pracy mózgu na tle obrzęku. Kompleksowe leczenie, oprócz przepisywania leków moczopędnych, głównie osmotycznych, obejmuje sztuczną wentylację, monitorowanie ciśnienia krwi, łagodzenie nadciśnienia za pomocą infuzji siarczanem magnezu oraz resuscytację.
Wskazaniem do stosowania inhibitorów anhydrazy węglanowej jest wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego (jaskra). Enzym jest produkowany w wielu tkankach, w tym w ciele rzęskowym. Miejscowe stosowanie leku moczopędnego w postaci kropli łagodzi objawy jaskry.
Żylakom towarzyszy rozwój obrzęku, dlatego zwiększenie ilości wydalanego moczu poprzez stosowanie leków łagodzi objawy choroby i zapobiega wystąpieniu powikłań.
Dlaczego sportowcy potrzebują diuretyków?
Diuretyki są szeroko stosowane u sportowców i kulturystów. Stosowanie leków moczopędnych prowadzi do eliminacji płynu, który jest zawarty nie tylko w krwiobiegu i tkankach, ale także w podskórnej tkance tłuszczowej. W wyniku takiego uderzenia ciało na zewnątrz uzyskuje ulgę.
Terapia dietetyczna polegająca na ograniczonym spożyciu soli i wody daje efekty przez dłuższy czas, a leki niemal natychmiastowo pozwalają osiągnąć zamierzony efekt. Jest to szczególnie prawdziwe w przededniu konkursu.
Przyjmowanie leków może odbywać się pozajelitowo, to znaczy poprzez wprowadzenie strzykawki do żyły. Ta aplikacja zapewnia szybszy efekt. Jednak ta metoda może spowodować gwałtowny spadek ciśnienia krwi, upośledzenie funkcji mózgu i inne komplikacje. Zawodowi sportowcy preferują tabletki moczopędne, ponieważ takie podanie leku zapewnia równomierne wchłanianie substancji czynnej i łagodniejszy efekt.
Wielu profesjonalnych sportowców jest podatnych na choroby metaboliczne spowodowane gromadzeniem się mocznika, ciał ketonowych, kwasu moczowego, dlatego stosowanie diuretyków jest metodą zapobiegania takim patologiom.
Klasyfikacja i mechanizm działania diuretyków
Klasyfikacja diuretyków opiera się na charakterystyce leków.
Diuretyki promujące wydalanie płynów na tle upośledzonej reabsorpcji jonów:
Loopback
Diuretyki pętlowe są najbardziej skuteczne. Miejscem aplikacji leków jest gruby odcinek wstępującej części pętli Henle. Zmniejszają wchłanianie zwrotne sodu, potasu i chloru poprzez blokowanie układów transportowych. Wraz z wymienionymi elektrolitami fundusze usuwają wapń i magnez w nieznacznych stężeniach, jednak przebieg terapii może prowadzić do hipomagnezemii. Długotrwałe stosowanie prowadzi do poprawy krążenia krwi w nerkach, dlatego stosuje się je przy niedostatecznej funkcji aparatu kłębuszkowego.
Wśród leków z tej grupy: Furosemid, Lasix, Bumex, Ethacrynic acid, Torasemide.
Tiazyd
Pochodne tiazydowe wpływają na procesy metaboliczne jonów w początkowej części zwiniętych kanalików nefronu. Leki blokują określone białka, które zapewniają reabsorpcję sodu i chloru. Efekt ten prowadzi do zwiększenia wydalania wody i elektrolitów z organizmu. Ponadto diuretyki tiazydowe w umiarkowanym stopniu blokują anhydrazę węglanową, co nasila działanie moczopędne.
Leki z tej grupy: Naklex, Dichlorotiazyd.
Oszczędzające potas
Leki oszczędzające potas działają na końcową część dystalnych kanalików, a także na przewody zbiorcze. Mimo słabego działania diuretyki z tej grupy farmakologicznej mają szerokie zastosowanie w medycynie ze względu na ich szczególny mechanizm działania. Leki zwiększają wydalanie sodu, ale jednocześnie zatrzymują potas i magnez, co pozwala uniknąć niedoboru elektrolitów we krwi, aw konsekwencji zaburzeń pracy serca.
Ta lista obejmuje Spironolactone, Veroshpiron, Triamteren.
Mogą być antagonistami aldosteronu lub nie. Do pierwszych należą Spironolactone, Veroshpiron. Oznacza to, że im wyższy poziom i produkcja aldosteronu (hormonu mineralokortykosteroidu wytwarzanego przez korę nadnerczy) w organizmie, tym większa jego aktywność terapeutyczna. Ta substancja wspomaga reabsorpcję sodu. Leki z tej grupy konkurencyjnie hamują hormon, wypierając go z połączenia z białkami receptorowymi. Antagoniści aldosteronu zmniejszają wchłanianie zwrotne jonów sodu, zwiększając tym samym wydalanie płynów z organizmu.
Osmotyczny
Działają w świetle kanalików nefronowych. Leki wytwarzają wysokie ciśnienie hydrostatyczne, dzięki czemu woda nie jest wchłaniana z powrotem do krwiobiegu i wydalana z organizmu. Ponadto leki przyczyniają się do odwodnienia tkanek, w tym chronionych przez barierę histohematogenną. Ta funkcja służy do eliminacji obrzęku płuc i mózgu.
Wśród leków z tej grupy warto zwrócić uwagę na Mannit.
Inhibitory anhydrazy węglanowej
Prowadzą do naruszenia odwrotnej absorpcji wodorowęglanu, w wyniku czego wzrasta uwalnianie jonów sodu i wody.
Do tej grupy należą Diakarb, Fonurit.
Rtęć
Diureza nasila się w wyniku dezaktywacji układów transportu sodu. Zmniejszenie reabsorpcji jonów prowadzi do zwiększonego wydalania wody przez nerki. Istnieje teoria, że leki z tej grupy farmakologicznej wpływają również na struktury nerwowe nerek. Lek jest przepisywany w przypadku nieskuteczności innych środków, ponieważ diuretyki rtęciowe są wysoce toksyczne.
Wśród takich leków są Novurit, Merkuzal.
Powołanie niektórych leków moczopędnych zależy od choroby podstawowej. W niektórych przypadkach w celu uzyskania wyraźniejszego efektu stosuje się kombinację kilku środków.
W sporcie sportowcy najczęściej stosują leki pętlowe i tiazydowe, ponieważ szybko wykazują działanie moczopędne. Powszechne są również środki oszczędzające potas - ich stosowanie rzadziej prowadzi do zaburzeń elektrolitów.
Najlepsze najlepsze diuretyki w 2018 roku
Furosemid jest najskuteczniejszy spośród diuretyków pętlowych. Lek charakteryzuje się szybkim krótkotrwałym działaniem. W medycynie lek jest stosowany jako karetka pogotowia w celu wyeliminowania ciężkiego obrzęku, ciężkich objawów przewlekłej niewydolności serca oraz obrzęku mózgu i płuc.
Najbardziej wyraźny efekt w grupie diuretyków oszczędzających potas wykazuje antagonista aldosteronu Veroshpiron. Lek unika stanów patologicznych spowodowanych niedoborem elektrolitów, ale widoczny efekt uzyskuje się wolniej niż przy stosowaniu diuretyków pętlowych. Na drugim miejscu możesz postawić Amiloride.
Liderem wśród diuretyków tiazydowych jest hydrochlorotiazyd. Narzędzie skutecznie usuwa płyny z organizmu poprzez hamowanie ponownego wchłaniania elektrolitów. Lek ma umiarkowanie wyraźny efekt i długotrwały efekt.
Diuretyki ludowe
Niektóre tradycyjne leki mają działanie moczopędne.
- Aby usunąć nadmiar płynu z organizmu, stosuje się wywary z liści brzozy. Aby przygotować lek, jedną łyżeczkę suszonej rośliny wlewa się 300 ml wrzącej wody i podaje w infuzji przez 30 minut. Spożywać 100 ml preparatu dziennie przez tydzień.
- Działanie moczopędne wykazuje nalewka przygotowana na bazie mącznicy lekarskiej oraz liści borówki brusznicy i winogron.
- Zielona herbata zwiększa wydalanie moczu. Aby wzmocnić efekt, do napoju można dodać liście mięty, brzozy, porzeczki lub winogron.
- Niektóre środki ludowe można kupić w aptece, na przykład Kanefron, który zawiera składniki ziołowe - centaury, rozmaryn i lubczyk.
Wskazania
Przyjmowanie leków moczopędnych jest wskazane w przypadku:
- nadciśnienie tętnicze;
- obrzęk;
- jaskra jako terapia lub przygotowanie do operacji okulistycznych;
- stan przedrzucawkowy i rzucawka w łagodzeniu wysokiego ciśnienia krwi;
- przewlekłą chorobę nerek.
Przeciwwskazania
Przyjmowanie leków moczopędnych jest przeciwwskazane w przypadku:
- ciężka niewydolność nerek, której towarzyszy bezmocz;
- niedrożność odpływu moczu o dowolnej etiologii;
- wzrost ciśnienia w żyle szyjnej o ponad 10 mm Hg;
- Kardiomiopatia przerostowa;
- zaburzenia elektrolitowe;
- odwodnienie na tle wymiotów, biegunki i innych patologii.
Nie zaleca się zwiększania diurezy w ostrym zawale mięśnia sercowego, zwężeniu tętnicy mózgowej, cukrzycy bez leczenia i chorobach autoimmunologicznych.
W czasie ciąży przepisuje się leki moczopędne z grupy tiazydów, ale na początku stosuje się inne grupy farmakologiczne. Liczne badania kliniczne wykazały, że wraz ze spadkiem objętości krwi krążącej na tle stosowania diuretyków wzrasta ryzyko wystąpienia późnej gestozy.
Skutki uboczne
Najczęstszym działaniem niepożądanym jest rozwój hipokaliemii podczas przyjmowania diuretyków tiazydowych i pętlowych. Ta nierównowaga elektrolitów prowadzi do arytmii. Furosemid i jego analogi wykazują działanie ototoksyczne, czyli osłabiają słuch. Dzieje się tak na skutek upośledzenia odbioru bodźców dźwiękowych w uchu wewnętrznym w wyniku zmian równowagi elektrolitowej. Kiedy lek zostanie anulowany, funkcja słuchowa zostaje przywrócona. Diuretyki tiazydowe zwiększają ryzyko jaskry lub przemijającej krótkowzroczności.
Leki osmotyczne mogą prowadzić do ciężkiego odwodnienia, które objawia się suchością skóry, pragnieniem, zaburzeniami świadomości i obniżeniem ciśnienia krwi z ciężkim odwodnieniem. Możliwe jest również wystąpienie niedoboru elektrolitów, bólu w klatce piersiowej w postaci dławicy piersiowej.
W odpowiedzi na przyjmowanie leków moczopędnych może wystąpić reakcja alergiczna.
Regularne stosowanie leków z grupy antagonistów aldosteronu powoduje powstawanie ginekomastii i zaburzeń erekcji u mężczyzn, bezpłodności oraz zaburzeń cyklu jajnikowego u kobiet.
Aby uniknąć komplikacji, należy uważnie przeczytać instrukcję użycia leku. Przedawkowanie grozi poważnymi konsekwencjami ze strony narządów wewnętrznych.
Diuretyki odchudzające
Stosowanie diuretyków w celu utraty wagi jest powszechnym nieporozumieniem, które często prowadzi do poważnych konsekwencji. Mechanizm działania diuretyków polega na wydalaniu wody z organizmu, dlatego po ich zażyciu masa ciała zmniejsza się na skutek wzrostu diurezy.
Indapamid jest zdolny do zwiększania wydzielania określonych prostaglandyn, co prowadzi do zmniejszenia stężenia we krwi lipoprotein o małej gęstości, czyli cholesterolu, co powoduje powstawanie blaszek miażdżycowych. Ale taki efekt nie ma nic wspólnego z utratą wagi, wbrew powszechnemu przekonaniu.
Oznacza to, że stosowanie diuretyków nie prowadzi do pożądanych rezultatów, ponieważ utrata masy ciała następuje tylko na skutek wydalania płynu. Regularne przyjmowanie leków moczopędnych bez wyraźnego powodu zwiększa ryzyko wystąpienia niepożądanych skutków.
Rodzaje diuretyków dla sportowców
Diuretyki pętlowe są intensywne. Ich farmakokinetyka charakteryzuje się szybkim wchłanianiem w jelitach. Maksymalny efekt osiąga się w ciągu pół godziny i charakteryzuje się zwiększeniem ilości wydalanego moczu oraz szybką utratą masy ciała. Grupa diuretyków tiazydowych wchłania się nieco dłużej, działanie jest łagodniejsze niż leków pętlowych. Ta grupa farmakologiczna jest preferowana do stosowania wśród sportowców ze względu na mniejsze spektrum skutków ubocznych.
- W kulturystyce stosowanie Furosemidu zapewnia szybkie wydalanie płynu z podskórnej tkanki tłuszczowej, co prowadzi do zmian zewnętrznych - organizm staje się bardziej wydatny. Zaleca się stosowanie leku w postaci tabletek, aby uniknąć powikłań. Efekt osiąga się w ciągu 30 minut po doustnym podaniu leku, czas działania waha się od 90 minut do trzech godzin. Bumetanid ma dłuższe działanie. Z reguły stosuje się go, gdy Furosemid jest nieskuteczny.
- Preparat ziołowy Canephron, który zawiera centaury, rozmaryn i lubczyk, jest odpowiedni do stosowania w kursach, ponieważ powoduje łagodne działanie moczopędne.
W ostatnim czasie na popularności zyskują specjalne suplementy dla sportowców, zawierające diuretyk, witaminy i elektrolity. Obejmują one:
- Hydrazyd firmy MuscleTech
- Xpel z MHP;
- Showtime autorstwa SciVation.
Hydrazide firmy MuscleTech
Połączenie żywienia sportowców z diuretykami w krótkim czasie daje sportowcom ulgę.
Sposób na ukrycie przyjmowania sterydów anabolicznych
Uważa się, że wydalanie płynu z organizmu jest w stanie usunąć metabolity powstałe podczas rozpadu sterydów anabolicznych. To stwierdzenie jest mitem, ponieważ większość dopingu osadza się w tkankach i nie może być wydalana z wodą.
Stosowanie środków maskujących jest popularne wśród sportowców:
- Probenecyd jest środkiem wzmagającym wydalanie kwasu moczowego. Stosowany w leczeniu dny moczanowej.Jednak w sporcie jest to zabronione przez system antydopingowy, gdyż środek sprzyja eliminacji sterydów z organizmu.
- Epitestosteron jest substancją pośrednią, która powstaje podczas metabolizmu testosteronu. Stosowanie leków na bazie związków zaburza wykrywanie przyjmowania sterydów anabolicznych.
Aby ukryć fakt stosowania dopingu, sportowcy stosują związki policykliczne - niektóre antybiotyki, leki immunotropowe na bazie bromantanu.
